Το μυστήριο της αποκωδικοποίησης του Ελληνικού αλφαβήτου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΙΣΠΗΛΙΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ 5η ΧΙΛΕΤΙΑ Π.Χ

"Η Ελληνική γλώσσα εκφράζει µε απόλυτη αρμονία, όχι µόνο επικοινωνιακούς κώδικες αλλά συμπαντικές και κοσμικές έννοιες." Στην εποχή που διανύουμε, έρευνες σχετικές µε την ελληνική γλώσσα αποθαρρύνονται και χλευάζονται ως "γραφικές". Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν παρέχει κίνητρα για την αποκωδικοποίηση της γλώσσας µας, αντιθέτως, κρατώντας τη θέση ότι η γλώσσα µας είναι μόνο επικοινωνιακή, αποθαρρύνει κάθε ενέργεια. Πόσο άραγε αποδεκτή θα πρέπει να είναι αυτή η αντιμετώπιση; Μην ξεχνάμε ότι η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει πολλαπλά επίπεδα και βαθύτερες ερμηνείες, καθώς όχι μόνον αποτελεί την μήτρα όλων των γλωσσών, αλλά μεταφέρει και τη θεοσοφία των προγόνων µας.

Είναι γεγονός ότι από τα διασωθέντα «σπαράγματα» της αρχαιοελληνικής σκέψεως (µόνο 5% των αρχαιοελληνικών γραπτών διεσώθησαν), μπορούμε µε βεβαιότητα να ισχυρισθούμε πως το ελληνικό αλφάβητο, η σειρά των γραμμάτων του αλφαβήτου και το σχήμα και εννοιολόγισης των γραμμάτων, όχι µόνο δεν είναι τυχαία αλλά κρύβουν μεγάλα μυστικά. Προσφάτως, διάφοροι οξυδερκείς ερευνητές προσέγγισαν αυτές τις έννοιες. Μία μάλιστα εκδοχή υποστηρίζει ότι το ελληνικό αλφάβητο είναι µία προσευχή προς τον Ήλιο.


Σύμφωνα µε τη γνωστή µας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα Στίγμα ή δίγαμμα), ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας τη γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα µε τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας*, έχουμε τα ακόλουθα:
ΑΛ ΦΑ, ΒΗΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΟΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ,ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΟΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μίας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΟΝ,
ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
Η σημασία της:
Αλ = Ο νοητός ήλιος
Φα-ος =Το φως
Βη = προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
Τα =Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την Γα = Γη (δωρικός τύπος)
Αµα = (επιρρ.) συγχρόνως
Έλ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόµενος

















Ο ΠΕΡIΦHΜΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ
Έψ = ρήµα έψοµαι, εψ-ηµένος, ψηµένος.
Ιλών = Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη, πηλός
Στη = προστακτική ρήµατος ίστηµι.
Ίγµα = καταστάλαγµα, απόσταγµα.
Ζή = προστακτική ρήµατος ζω.
Η = υποτακτική ρήµατος ειµί, είµαι
Θη = προστακτική ρήµατος θέτω.
Ιώτα = τα ίωγα, τα Εγώ.
Παλάν = Ρήµα πάλλω (δονούµαι, περιστρέφοµαι) επίθετο παλλάς-πάλλουσι, περιστρεφόµενη (πρβλ: Παλλάς Αθηνά).
Δά = άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ: ?αµήτηρ, ?ηµήτηρ, ?ήµητρα = Μητέρα γη).
Νύξ = νύκτα.
Ο = το οποίο, που
Φυ(οι) = ευκτική ρήµατος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσοµαι).
κ.ο.κ.
Σε ελεύθερη µετάφραση:
ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛΑ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ
ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασµού).
ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (µία ξηρά) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΝΑ ΤΑΦΕΙ (να σβήσει, να χαθεί)
ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ ΙΛΥ, ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!
Εντυπωσιακό;
Τουλάχιστον ! ! !
* Η Ερµητική φιλοσοφία και ολόκληρος ο αποκρυφισµός είναι επιστήµες λογικές και θετικές διότι διδάσκουν την σταθερότητα των Φυσικών Νόµων. ?ιδάσκουν σε αντίθεση µε την συµβατική επιστήµη,ότι "Το πεδίο που εξασκούνται οι Φυσικοί Νόµοι είναι άπειρο". Οι δε νόµοι αυτοί παραµένουν άγνωστοι. Από το γεγονός αυτό δηµιουργείται η αίσθηση ότι πολλά φαινόµενα, όπως: Τηλεπάθεια, τηλεκίνηση,βασκανία κλπ., είναι υπερφυσικά και ανεξήγητα ή "κόλπα"ειδικών και επιτιδείων. Ο αποκρυφισµός δεν είναι άρνηση της επιστήµης. Αντιθέτως είναι "η Επιστήµη", µε µορφή συνθετική και ολοκληρωτική, της οποίας οι ορίζοντες περικλείουν το Άπειρο και το Απόλυτο. Η αποκρυφιστική διδασκαλία µάλλον κυριαρχεί πάνω στην συµβατική επιστήµη, καθ΄όσον «µυστήρια» φαινόµενα και συµβάντα δεν εξηγούνται από την δεύτερη. "Η άρια, η ερµητική, η ορφική και η πυθαγόρεια κοσµογονική δοξασία, καθώς και εκείνη του Σαγχωνιάθονα και του Βηρωσού, βασίζονται όλες πάνω στην αδιάψευστη φόρµουλα, δηλαδή ότι ο Αιθέρας και το Χάος - ή σύµφωνα µε την πλατωνική γλώσσα, ο νους και η ύλη- ήταν οι δύο πρωταρχικές και αιώνιες αρχές του σύµπαντος, εντελώς ανεξάρτητες από οτιδήποτε άλλο. Ο πρώτος ήταν η τα πάντα ζωοποιούσα διανοητική αρχή. Το χάος ήταν µια άµορφη, ρευστή αρχή, χωρίς "µορφή ή λογική", και από την ένωση των δύο ξεπήδησε σε ύπαρξη το σύµπαν, ή µάλλον ο συµπαντικός κόσµος, η πρώτη ανδρόγυνη θεότητα. Και η χαοτική ύλη έγινε το σώµα της και ο αιθέρας έγινε η ψυχή της."[1]
[1] Ίσιδα Αποκαλυµµένη, Τοµ.Ι, σελ.341